دانش پرستاری: از کلاس درس تا جامعه

شبی بیماری را پذیرش کردیم که طبق گفته پرستار اورژانس اسکور بیمار هشت است و پزشک بیهوشی بدون ویزیت بیمار، دستور انتقال به آی سی یو داده است.  بعد از پذیرش و رسیدگی به کارهای بیمار در دقایق اولیه پذیرش متوجه شدیم که اسکور بیمار  چهارده است بیمار یک پسر تصادفی پرخاشگر که اصلا مهار نمی شد  و به این  بیمار هم نمی توانستیم مسکن بدهیم چون از ترس آپنه و مسائل دیگر که پزشک ممنوع کرده بود بیمار آرام و قرار نمی گرفت.

 نیمه های شب بود که بیمار از تخت پایین آمد و در بخش می دوید.

همکار آقا نداشتیم و ما دو نفر خانم جوان صحنه هایی را از عریان بودن بیمار مرد می دیدیم و برایمان کاری مقدور نبود که انجام بدیم جز تحمل کردن این صحنه ها  و نمی توانستیم بیمار را مهار کنیم.

 من و همکارم به اتاقی که بیمار در آن نبود پناه بردیم خدمات (آقا) بخش از سر و صدا بلند شد و بیمار را مهار کرد و به سمت تخت هدایت کرد اگر در این فاصله بلایی بر سر بیمار می اومد چه کسی پاسخگو بود؟ جز پرستار،

... اگر بیمار در بخش اورژانس ویزیت می شد و اگر می توانستند پذیرش بیمار در ای سی یو را از غیر آن تشخیص بدهند این ماجرا ایجاد نمی شد .... استرس و تنش فقط برای ما است و بس. نویسنده: محفوظ

در هنگام شیفت بیمار من کودک چهار ساله ای بود با تشخیص تومور مخچه با تشنج بستری شده بود کودک به دستگاه ونتیلاتور وصل بود دیدن کودک در چنین وضعیتی برای من خیلی سخت و ناراحت کننده بود در ابتدای شیفت متوجه شدم که لوله راه هوایی کودک مسدود است چندین نوبت ساکش کردم حتی مسول شیفت هم خودش اومد و با محلول نرمال سالین بیمار رو ساکشن کرد اما موثر نبود به پزشک بیهوشی اطلاع دادیم بیمار رو ویزیت کردند. تصمیم گرفتند لوله تنفسی رو در بیاورند و با ماسک تنفس بیمار رو کنترل کنیم که تا صبح بیمار رو چک کردیم سطح هوشیاریش هم بالا اومد شروع به صحبت کردن کرد. از اینکه شرایط کودک بسیار بسیار بهتر شده بود من خیلی خوشحال بودم اما از اینکه تو این سن دچار این عارضه شده بود بسیار برای من ناراحت کننده بود. نویسنده: محفوظ