سه شنبه دوازدهم شهریور ۱۳۸۷ - ۷:۷ ب.ظ - دکتر لیلا (مهستی) جویباری -
.
تعریف: سندرم کلرور بیوسی یک اختلال رفتاری نادر است که در نتیجه آسیب در بخش قدامی گیجگاهی مغز رخ می دهد. در افراد مبتلا علائمی از قبیل رفتارهای کاوش گرایانه لمسی و دهانی مشاهده می شود. از لحاظ اجتماعی این گونه حرکات لیسیدن و یا لمس کردن نامناسب جلوه می کند. تمایل جنسـ ی بیش از حد، اختلال حافظه، گرسنگی، عاطفه سطحی و کند، عدم توانایی در تشخیص اشیا (آگنوزی) و عدم توانایی در تشخیص چهره ها، دیده می شود.
بروز علائم کامل این سندرم در افراد نادر است اما بخشی از این علائم در افرادی با آسیب دوطرفه بخش گیجگاهی مغزی در نتیجه آلودگی با هرپس یا آنسفالیت و یا آلزایمر مشاهده شده است
تاریخچه: نام این سندرم برگرفته از نام هنریچ کلوور و پل بیوسی در سال 1937 می باشد که با هدف شناسایی عملکرد این منطقه اقدام به برداشتن دوطرفه بخش تمپورال مغز میمون های رزوس کردند. در نتیجه این مداخله، علائمی از قبیل؛ آگنوزی بینایی، تغییرات عاطفی، تغییر در رفتار جنسـ ی و تمایلات دهانی در میمون ها مشاهده شد.
علت: بروز این سندرم بسیار نادر است و حتی در موارد اندک ثبت شده نیز بیشتر در حیوانات رخ داده است تا انسان. افراد مبتلا اغلب هندی بوده اند که به دلیل ضعف بهداشتی به انسفالیت هرپسی و صدمات وارده به قسمت گیجگاهی مغزی دچار شده و در نتیجه داروهای ضد ویروسی زنده مانده اند.
یکی از علل مستعد کننده بروز این سندرم، انسفالیت ناشی از هرپس ساده می باشد. بروز این سندرم حتی می تواند با سایر عفونت ها از قبیل مننژیت سلی نیز مرتبط باشد. از سایر علل می تواند به آسیب های سر، آلزایمر بخصوص در بخش قدامی گیجگاهی و حتی زخم های جراحی در ناحیه سر اشاره کرد.
علائم:
- عاطفه سطحی: افراد مبتلا به این سندرم دچار عاطفه سطحی بوده و واکنش ضعیفی نسبت به محرکهای عاطفی نشان می دهند.
- هیپرفاژی: وسواس شدیدی در این افراد به منظور قرار دادن اشیاء در دهان آنان وجود دارد. احتمال دارد ناشی از بدست آوردن تحریک دهانی و کاوش اشیاء برای مقابله با آگنوزی باشد تا رفع گرسنگی. با وجود این در این افراد احساس پرخوری شدید در تناوب با خوردن طبیعی یا گرسنگی وجود دارد اما بدون کاهش وزن شدید است. رفتارهای نابهنجار اجتماعی از قبیل لیسیدن و لمس کردن های غیر عادی نیز در این افراد مشاهده می شود.
- آگنوزی بینایی: در این حالت بیمار قادر به شناسایی و تشخیص اشیاء و چهره ها با استفاده از قوه بینایی خود نمی باشد. بروز این امر می تواند مسئول بروز وسواس دهانی در بیمار باشد.
- رفتارهای نامناسب جنسـ ی: بیماران مبتلا به این سندرم دچار فقدان محدودیت های اجتماعی جنسـ ی بوده و دچار یک حس جنسـ ی شدید و رفتارهای نامناسب جنسـ ی می باشند.
تظاهرات این سندرم در کودکان به قرار زیر است:
- علائم شروع این سندرم در کودکان می تواند با تغییراتی در سطح هوشیاری کودک و فعالیتهای وی آغاز گردد.
بروز تغییرات عاطفی در رفتار، عادات غذایی، دهان گرایی، آگنوزی بینایی
همه کودکان مبتلا بی تفاوتی و فقدان علاقه در ارتباط با افراد و خانواده خود را تجربه می کنند
-پرخوری مرضی یا Bulimia و اصرار شدید به فرو بردن اشیاء یا چیزهایی به غیر از غذا به داخل دهان رایج است.
- بروز هیپر سکـ چوالیتی در کودکان با علائمی از قبیل دست زدن متواتر کودک به ناحیه تنـ اسلی، حرکات فشاری لگنی متناوب، مالیدن ناحیه تناسـ لی به تخت و دراز کشیدن در وضعیت دمر بروز می کند. معمولا رفتارهای نامناسب جنسـ ی در کودکان دال بر آزار جنســ ی در کودکان در نظر گرفته می شود و این در حالی است که هیچ گونه نشانه ایی از آزار جنسـ ی در آنان مشاهده نمی شود.
درمان: درمان غیر دارویی : بیماران مبتلا به سندرم کلوور بیوسی نیازمند مراقبت و نظارت دقیق به منظور پیشگیری از بولیمیا و متعاقب آن چاقی، هستند. همچنین باید رفتارهای جنسـ ی مهار نشده این بیماران نیز تحت کنترل گرفته شده و از بروز آن پیشگیری نمود.
درمان دارویی: مهار کننده های اختصاصی بازجذب سروتونین، علی الخصوص کاربامازپین اثرات مطلوبی داشته است.
پیشگیری: یکی از مهم ترین علل بروز این سندرم بروز انسفالیت های هرپسی می باشد و از آنجا که در اغلب موارد تشخیص این عفونت با سایر بیماری ها افتراق داده نمی شود درمان به موقع صورت نگرفته و میزان مرگ ومیر بالا می رود. هنوز هم مهمترین فاکتور تاثیر گذار در میزان مرگ و میر بسته به آسیکلوویر درمانی، سن فرد مبتلا، وضعیت سیستم ایمنی فرد مبتلا، مدت ابتلا به بیماری و سطح آگاهی و هوشیاری بیمار قبل از آغاز درمان، می باشد. توصیه می شود که آسیکلوویر در همه بیمارانی که مظنون به انسفالیت هرپسی می باشند آغاز گردد تا بتوان در سریعترین زمان به تایید این تشخیص رسید.
پیش آگهی: هیچ گونه درمانی برای سندرم کلووربیوسی وجود ندارد. این اختلال یک شرایط تهدید کننده حیات نیز به حساب نمی آید اما مدیریت این بیماران و کنترل علائم آنان مشکل است. با انجام درمان برخی از علائم به آرامی کاهش می یابند.
ترجمه: مریم چهره گشا، دانش آموخته پرستاری
بسم الله الرحمن الرحیم