دانش پرستاری: از کلاس درس تا جامعه

امروز سومین شیفت من در بخش داخلی بود. روز خلوتی بود و تقریبا بیماران خوبی داشتیم . شروع به آماده کردن داروها کردم. طبق معمول چند داروی روتین بخش هم در لیست داروها بود. هیدروکورتیزون، کلیندامایسین، رانیتیدین و ... بعد از دادن داروها ساعت ملاقات شروع شد، در استیشن با پرستار مشغول نوشتن پرونده ها شدیم. بعد از گذشت ساعتی همراه یکی از بیماران آمد  گفت بیمارم از درد شکم شاکی است. اهمیت ندادیم. گفت اسهال دارم و در مدفوع خود خون دیدم. با پزشک تماس گرفتیم و پزشک از من خواست داروهایش را بخوانم بعد از خواندن داروهایش گفت کلیندامایسین را قطع کنید ببینید اگر مشکلش حل نشد دوباره خبرم کنید. با خود گفتم شاید کلیندامایسن عوارض گوارشی دارد. بعد از برگشت به خانه به یاد این مسئله افتادم و به سراغ کتاب داروهای ژنریک خود رفتم. در مورد کلیندامایسین به اسهال، بی اشتهایی و مدفوع خونی و افزایش سطح سرمی SGOT و بیلی روبین اشاره شده بود. در صورت بروز اسهال طولانی و یا افزایش حساسیت باید دارو قطع شود. این عارضه این دارو را نمی دانستم خیلی ناراحت شد به خودم قول دادم حداقل در هر بخش در مورد داروهای روتین آن بخش و عوارض شان اطلاعاتی داشته باشم.

برجسته ترین تجربه

مهم ترین کتاب یا وب سایت :

نمونه بیمارانی که مشاهده کردید:

فعالیت هایی که غیر جدول انجام دادید :

یادگیری از راند بالینی

در بیماران مبتلا به مولتی پل اسکلروزیس برای حمام کردن باید از آب سرد یا ولرم استفاده شود زیرا بیحس هستند و ممکن است موجب سوختگی شود.

چند روزی است که کارورزی می ایم. خانمی جوان وترکمن توجه ام را به خود جلب می کرد جالب بود اینکه به خانم هایی که تازه زایمان کرده بودند کمک می کرد، تخت هایشان را مرتب می کرد. به اونایی که نمی توانستند به بچه هایشان شیر دهند کمک می کرد. چرا او هنوز بستری است در صورتی که الان باید در منزل باشد و غذاهای مقوی بخورد تا کمبودهایش جبران شود.
وقتی با او صحبت کردم متوجه شدم که تقریبا بیست روز است که بستری می باشد ولی به علت کمبود مالی هنوز تسویه حساب نکرده بود. بچه های دوقلو به دنیا اورده بود که یکی از انها فوت شده و دیگری در بخش مراقبت های ویژه بستری شده بود. هزینه ی بیمارستان تا اون موقع دو میلیون شده بود. هر وقت هم که به موبایل شوهرش زنگ می زد تا لااقل برای تسویه حساب بیاید خاموش بود. در ظاهر ارام و مودب بود ولی طبق گفته های خودش خانم عصبی بوده و فکر می کرده اگه ازدواج کند بهتر می شود اما باز هم وقتی عصبانی می شده ظرف های اشپزخانه را می شکسته و نمی تونسته خودشو کنترل کنه. وقتی می دیدم شخصی به خاطر نداشتن پول اینطور به اصطلاح زندانی باشد خیلی ناراحت می شدم. زمان ملاقات بخش پر می شد و همسران بیماران نیز در کنارشان حضور داشتند و خوشحالی داشتند ولی او هیچ ملاقات کننده ای نداشت وبا حسرت به انها نگاه می کرد. روز بعد مادرش امده بود تا کارهای تسویه حسابش را انجام دهد از ظاهرش پیدا بود که وضع مالی خوبی ندارد. به مادر او گفتم چرا شوهرش نمی اید مادرش گفت شوهرش مرده شوهری که حتی برای زایمان زنش هم نیومده شوهر نیست اون اشغالی بیش نیست مادر را به مددکار بیمارستان معرفی کردم تا از این طریق شاید بتوانند کاری انجام دهند به مادرش گفتم برود پیش دکتر سمنانی تا شاید در هزینه های بیمارستان برایشان تخفیفی قائل شوند. مادرش گفت ادرس را بدهید فردا می روم گفتم همین امروز بروید گفت دخترم در کیفم فقط هزار تومان دارم که برای کرایه برگشت است می روم فردا می ام و با خودم پول می ارم. اون خانم از ما خواست با همراه شوهرش تماس بگیریم ولی  همچنان خاموش بود بعدش گفت مهم نیست خودش مجبوره هزینه ی بیمارستان رو بده هر جا که می خواد باشه. خیلی ناراحت شدم از اینکه در اطرافم چنین کسانی زندگی می کنند. چرا این خانم به خاطر داشتن چنین شوهری که حتی حاضر نشده به دیدن زن و بچه اش بیاید و با این وضعیت مالی اینگونه در بیمارستان بستری شود......

امروز به علت جابه جایی که داشتم ساعت هشت در بخش حضور داشتم. همیشه از اینکه دیپورت بشم اعصابم خورد می شه و اون روز هم وقتی مرا از بخش زنان 2 به زنان یک دیپورت کردند کمی عصبی بودم. آخرای تحویل شیفت بود که رسیدم. پرستار شب توضیح می داد که باز هم تهوع و استفراغ دارد باید گاستریک واشینگ شود. به مادر توضیح دادند که نباید به بچه شیر دهد او هم بدون کوچکترین سوالی قبول کرد و دست از شیر دادن برداشت گویا دیگر رمقی برایش نمانده بود و یا از اصطلاح به کار برده شده ترسیده بود نمی دانم در درونم گفت برو جلو و برایش توضیح بده که هیچ اتفاقی نیفتاده و نگران نباش به مادر توضیح دادم که اتفاق نیافتده و فقط مثل کاری که موقع تولدش کردند دوباره می خواهند همون کار را انجام دهند و معده اش را شست و شو دهند با این حرفم مادر جان تازه گرفت و لبخند کمرنگی به من تحویل داد. گویا نوزاد قبلا به علت تاکی پنه که داشته در بخش نوزادان بستری بوده و مادر از حین بستری شدن خاطره خوبی نداشته است و وقتی من توضیح دادم و گفتم قرار نیست بچه اش جدا شود خوشحال شد. در این حین پرستار آمد و شروع به  گذاشتن سوند معده و شست و شوی معده کرد. اون شیفت به پایان رسید و من مادر را دیدم که بچه اش را در بغل گرفته و عاشقانه نگاهش می کند از اینکه می توانستم این لحظات زیبا را ببینم خوشحال بودم اتفاقا اون روز دوباره شیفت شب در همین بخش بودم وقتی اومدم متوجه شدم همون نوزاد دوباره بالا می آورد. دوباره گاستریک واشینگ صورت گرفت ترشحات خونی شبیه مکونیال خارج شدند. سپس پرستار به آرامی بچه را در دستش گرفت و از پشت به آرامی با دست آروغش را گرفت نوزاد خیلی زیبا به خواب رفت خیلی دلم می خواست به جای اون پرستار من این کار را می کردم و من این لحظه را تجربه کردم. در این هنگام خانمی دیگربچه اش گریه می کرد از پرستارخواست بچه اش را آرام کند این نوزاد نیز در بغل همون پرستار به خواب رفت و خدا را شکر کردم که این رشته ی مقدس را پیش پایم قرار داد تا شاهد این صحنه های زیبا باشم.